“Tijdmachine”

zodra ik je zie, vraag ik je om een gunst. Heel even maar… om een ritje… of wel 2 ritjes, 2 enkeltjes bij je te boeken. Daar, naar terug in de tijd, waar ze nog heel is. Of naar de toekomst, waar ze weer heel is. En waar we lachen en dansen, en onbevangen naar de kinderen kijken die spelen op het gras. Naar een leven waar de toekomst oneindig leek en het heden voor het op rapen. Waar wij niet over na dachten. Niet zoals nu. Dus zodra ik je zie, vraag ik je om een gunst. Voor haar, voor hen, voor mij, voor ons… om onze harten iets te verlichten .. en onze onbevangenheid te laten herleven. Wil je dat doen professor Barabas, als ik je zie?