Maastricht

<p mce_serialized=”20″>Gisteravond kwam ik thuis van een midweek Maastricht. Echter niet om de stad te ontdekken, want ik bevond me voornamelijk in het Mecc, congresgebouw, waar het NIV congres plaats vond. Ik was gevraagd door het bedrijf Boehringer Ingelheim, om in hun ‘stand’ te musiceren. Dit idee is trouwens bedacht door onze zeer creatieve en tevens vriendin Siema Sital. Er was een baby vleugel geregeld, geluidsset, dus restte mij nog mijn bladmuziek en mezelf mee te nemen, om vervolgens 2 dagen de mensen tijdens de pauzes te amuseren met mijn pianospel en zang. Heel apart en doeltreffend, want muziek trekt mensen aan. Ontzettend leuke reacties gehad, zowel van de internisten als van de andere stand-houders. (klein vervolg op Makrelen-man…, nu ook reeds ontdekt : indianen-man, stroopwafel-man…) Marieke Jolink, een bijzonder lieve vrouw, was ook weer van de partij met haar stand. Vorig jaar vroeg ze mij om op haar bruiloft te spelen nadat zij mij op het congres had gezien en gehoord. Dat overigens ook een zeer bijzondere dag was geworden. Het was erg gezellig met de mensen van Boehringer Ingelheim, alles was perfekt geregeld, van hotel tot heerlijke dineren in het centrum……vervelende baan heb ik, vind je niet? Op dat soort momenten besef ik nog meer hoe leuk en gevarieerd mijn werk is. En wat het grootste cadeau is wat men mij kan geven, is dat ik ze raak met mijn stem/muziek. Zet mij achter die piano, laat mij een mooie ballad zingen en ik voel me helemaal gelukkig. <p mce_serialized=”20″>En Rahwa, zij stond ook in de stand en ze maakt de heerlijkste cappucino’s en cafe latte’s (en nog vele soorten meer…) van in ieder geval heel het Mecc gebouw en waarschijnlijk ook heel Nederland. Ze doet aan wedstrijden mee en zegt zelf: “koffie is mijn passie”. En idd, koffie maakt ook blij en is een ontspan-moment voor velen. Interessant, zoveel werelden, passies, vakgebieden in een wereld! Wat is zij gepassioneerd in haar vak en wat een leuke meid, een zonnetje! De road trip ging super. Siema was de chauffeuse en werd keurig begeleid door haar ‘vriend’ TomTom. Ook al sprak ze eerder de legendarische woorden: “ik rij maar wat, hoor”, ben ik helemaal veilig thuis gekomen. Dank je Siema, het was weer te gek! Hoop volgend jaar weer!! X