” Kerst 2011 “

‘Alsof het gisteren was’…zo praat men (en ik tegenwoordig ook) menigmaal over vluchtig vervlogen tijden. Kerstmis 2010 lijkt immers nog zo kort geleden, waar iedereen in mijn familie nog in de ban was van the voice of holland en het het ultieme gespreksonderwerp was van dat moment, beleven wij deze kerst alles weer heel anders. Riepen, grapten (hoopten) mijn familieleden vorig jaar nog dat we kerst 2011 op mijn landgoed in het Gooi zouden vieren (ik zou dan minstens 2 hits op mn naam hebben staan en het rijk worden niet tegen kunnen gaan…helaas lieve familieleden, haha), zijn we nu eenvoudig blij dat we met zn allen kerst kunnen vieren. Koesteren dat we met het gezin bijeen zijn. Want wat er nog geen 6 weken geleden met mn zus Suzan is gebeurd, zijn wij niet vergeten en mogen we allen in onze handen knijpen dat ze er nog is en hoe snel ze herstelt van zo’n ingrijpende operatie. Met toestemming van Suus zelf mag ik hier wel wat over schrijven. Dat vond ik hiervoor wat lastiger, omdat het ergens ook prive is en Suzan ook haar leven weer wil gaan oppakken. Maar wetende dat veel mensen mijn blogs lezen (ook vrienden van Suus) en hele warme reacties gaven, is het wel zo netjes om te laten weten hoe het haar nu vergaat. Ik vind het heel bewonderingswaardig hoe ze ermee omgaat..met hetgeen is gebeurd en gaande is. Al zal van binnen er van alles in haar omgaan wat wij niet altijd kunnen voelen en/of zien. Ze herstelt, maar zal goed haar rust moeten blijven nemen. Dit alles natuurlijk zo begrijpelijk na een hersen operatie. De chirurg heeft veel van de tumor kunnen verwijderen, maar er zit nog wat op vitale delen waar ze dus helaas niet bij kunnen komen. Het is zogenaamd 2e graads. Dat is de meest minst agressieve tumor bij volwassenen. Het haar wat er af was geschoren voor de operatie, groeit al weer snel aan en het litteken is ‘netjes’ (kun je dat zo zeggen?) en zal met de tijd al minder zichtbaar worden, geloof ik. De hometrainer staat in de woonkamer en ze is gemotiveerd om aan haar conditie te werken. In maart vind pas de volgende MRI plaats, dus tot die tijd in ieder geval stapsgewijs aansterken en genieten samen met de kinderen en manlief van de mooie kleine dingen des levens. Verder zijn de wonderen de wereld nog niet uit. Dus we hopen met heel ons hart dat we nog vele kerstmissen samen mogen beleven. Ik wens iedereen bij deze al een fantastisch, inspirerend, gezond en liefdevol 2012 toe. Dat het een jaar mag worden vol rijke inzichten en je respect en liefde voor jezelf hebt en voor elkaar. Leef het leven en wees dankbaar voor wat goed is en goed gaat. En laat de dingen los die je weerhouden, die niet stromen. Leef!

liefs,
Kim