” Een slechte film “

waar geen script van is…alleen dat het een jonge vrouw van 38 jaar betreft, die net een epileptische aanval heeft gekregen voor het eerst in haar leven. En die wordt gevonden in haar bed door haar 8 jarige dochter. Die op haar beurt snel haar vader belt, want mama doet gek in bed. Zij is een engel..zo zonder in paniek te zijn geraakt.. Als hij zijn vrouw aan treft, belt hij 112 en de ambulance was er binnen 10 minuten. Dan gillende sirenes, het is niet goed. Prognose dan; zwaar herseninfarct met bloeding. Ze was in coma geraakt. Ik word gebeld. Mn moeder…huilend…., want het is mn grote zus. Dan ongeloof, tranen en er zo snel mogelijk heen willen gaan naar de wereld die ziekenhuis heet. Waar de koffie automaat staat te pruttelen terwijl in de familiekamer naast je mensen staan te huilen omdat ze net hun moeder, vrouw verloren hebben. En het enige wat door jouw koppie gaat is; oke, wij hebben nog een kans…hoe groot die ook moge zijn. Dan het contrast; je zus vecht voor haar leven en geen 5 meter verder, buiten, zie je bouwvakkers door het raam heen hun werk te bezigen en straks (zoals mn zwager al zei) weer om 4 uur naar huis gaan waar moeder de vrouw het eten opwarmt. Zoals het leven kan zijn. Ze komt uit coma maar wordt nog in slaap gehouden door medicatie. ’s Avonds verteld de zaalarts dat het geen infarct is geweest, maar een tumor…een hersentumor. Was ie nou klein of groot? Groot. Weer ongeloof. Mijn zus, mijn energieke zus die er altijd voor iedereen is, die maandagavond (wist ze later te vertellen) nog naar Grey’s anatomy keek waar een hersenoperatie plaats vond…waarop we nog grappen; is die eventueel opererende chirurg geen leuke arts net als in die serie?! Dit was trouwens al weer n dag later. Besef van tijd vervliegt door deze heftige momenten en emotie gauw. Verder ben ik ook niet helemaal bewust op aarde dit moment…overdonderd door alles en bedolven door warme lieve reacties van dierbaren. Ook komt er een power vrij voor mijn lieve neefje en nichtje waar ik voor door het vuur ga en wil helpen waar ik kan op mijn eigen bijna machteloze wijze… en mijn lieve zwager die zo sterk is…voor mn ouders en broer…maar vooral voor Suzanne, mijn zus, omdat we verdomme gaan vechten met zn allen en bidden dat het goed komt. Want ik, WE houden van je en we willen je nog lang niet kwijt!

Liefs,
je zusje,
Kim